ما آدم ها خیلی عجیبیم....

ما آدم ها خیلی عجییم؛آن چیزی که به ما آسیب می رساند را بیشتر مورد توجه قرار می دهیم بعضی اوقات به چیزهایی که به ما فایده می رسانند توجه اندکی نیز نداریم.
ما خیلی به شیطان لعنت می فرستیم گاه او را ناسزا می گوییم اما نمی دانیم که اگر همین شیطان نمی بود ما هرگز دارای اراده نمی بودیم و هرگز قدرت تصمیم گیری نداشتیم...قبول دارم، قبول دارم که شیطان به پای آدم سجده نکرد و او را قابل احترام ندانست اما اگر او این کار را نکرده حتما در این خواست خدا بوده زیرا فرشتگان قدرت تصمیم گیری ندارند ونمی توانند به دلخواه خود کاری انجام دهند؛ما نباید سجده نکردن شیطان را تقصیر خود شیطان بدانیم،سجده نکردن شیطان را باید حکمی از سوی خدا خواند.
اگر او به انسان سجده می کرد کی می خواست انسان را وسوسه کند؟ و آنگاه اراده انسان چه بدرد می خورد؟کی می خواست ما را به بدی بکشاند؟ آنگاه ارزش کسی که با اراده خود به سوی خوبی رفته بود پایین می آمد اگر او این کار را نمی کرد هرگز کسی به سوی بدی نمی رفت آنگاه خوبی چه ارزشی داشت؟
پس بدانید چیزهایی موجودند که در صورت بد ولی در سیرت خوبند،چیزهایی نیز هستند که در ظاهر خوب، ولی در واقع هیچ فایده ای ندارند.